به گزارش روابط عمومی پویش ملی در بهشت؛ مجموعه پژوهش های قرآنی با عنوان شناسنامه پارسایان با قلم دکتر فرهاد ترابی، دکترای علوم و قرآن و حدیث و معاون نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه های استان البرز منتشر شد.

 قسمت نهم: ایستاده در نماز

 «وَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ»

 پس از کندوکاو از نخستین ویژگی پرواپیشگان، اگر بخت یار باشد و روزگار دمساز، به خواست پروردگار منان، چند جمله ای نیز، در بازنمود دومین گُواشه{ویژگی} متقین می نگاریم، هر چند در پژوهه  مدل زندگی مؤمنانه، پیرامون آیه «الَّذينَ هُمْ في‏ صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ» (مؤمنون/2)، و در مقاله زیستنامه نمازگزاران راستین، پای آیه «إِلاَّ الْمُصَلِّينَ؛ الَّذينَ هُمْ عَلى‏ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ» (معارج/۲۲،۲۳) به روشنی و بسندگی، گفته آمد.

   واژه  صلاۀ بیش از ۸۰ بار در آیه های قرآن کریم آمده است؛ و در شکوه و بزرگی این فریضه ی کهن و ریشه دار، همین بس که در طلیعه باکوره سوره بقره، در برشمردن ویژگی های متقین، پس از ایمان به غیب، بی درنگ، برپاداشتن نماز را یادآور است.                                                                                 

    اما نکته هایی نغز در باره نماز

• نگاه ویژۀ قرآن به نماز

 در برخی آیه ها، با دگرگون کردن بافت إعرابی آیۀ مربوط به نماز، ویژگی یکتایی و منحصر به فرد بودن آن را گوشزد می کند. مانند این آیه: «لكِنِ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَ الْمُؤْمِنُونَ يُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَ الْمُقيمينَ الصَّلاةَ وَ الْمُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ الْمُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ أُولئِكَ سَنُؤْتيهِمْ أَجْراً عَظيماً» (نساء/164). در این آیه، نخستین وصف راسخان و مؤمنان را با فعل يُؤْمِنُونَ آورده که دارای إعراب رفع است، و دو صفت الْمُؤْتُونَ و الْمُؤْمِنُونَ را نیز، بر بنیاد بافت یک نواخت، با إعراب رفع آورده است، ولی در شمارش نماز به عنوان ویژگی دیگر راسخان و مؤمنان، هم آهنگی إعرابی را در هم می ریزد، و به جای رفع، إعراب نصب می آورد و می فرماید: الْمُقيمينَ الصَّلاةَ، با این که ریخت آیات با إعراب رفعی همساز می نمود. این شیوه ساختارشکن، ترفندی هنرین و روان شناختی در بازآفرینی نگاهی دیگر، به گزاره ای ویژه، یعنی، نماز است.