به گزارش روابط عمومی پویش ملی در بهشت؛ مجموعه پژوهش های قرآنی با عنوان شناسنامه پارسایان با قلم دکتر فرهاد ترابی، دکترای علوم و قرآن و حدیث و معاون نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه های استان البرز منتشر شد؛
قسمت چهارم: تقوی، چراغ روشن بینی
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقانا» (انفال/۲۹)؛ ای مؤمنان، اگر از خدا پروا کنید، برایتان [چراغ] روشن بینی برافرازد [برافروزد].
این کریمه از عرفانی ترین آیات قرآنی است. زیرا امیدی در دل های پاکباخته ی مؤمنان پدید آورد تا با زدون تیرگی های درونی، و صیقل دادن آیینه ی دلشان، روشن بینی حاصل آید، و در نتیجه، بدون هیچ تردیدی، راست راهی از کژراهه، چونان ماه شب چهارده، برایشان بازشناخته گردد.
جمال یار ندارد نقاب و پرده، ولی *** غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد
احمدبن فارس در بازنمایی واژه فُرْقان می نویسد: الفاء و الراء و القاف أُصَيلٌ صحيحٌ يدلُّ على تمييز و تزييلٍ بين شيئين. من ذلك الفَرْق: فرق الشعر.... و الفُرْقانُ: كتاب اللَّه تعالى فَرَقَ به بين الحقِّ و الباطل. و الفُرْقان: الصُّبح، سمِّى بذلك لأنه به يُفْرق بين اللَّيل و النَّهار، و يقال لأنَّ الظُّلْمة تتفرَّق عنه».
«پیکره فاء – قاف – راء بُنواژه ای است به معنای بازشناخت و جدا انگاری؛ و فرق سر از همین ریشه است؛ و فُرْقان، نام دیگر قرآن است، به معنای این که با قرآن میان حق و باطل جدایی می افتد؛ و باز به معنای صبح هنگام است، زیرا میان شب و روز جدایی می افکند؛ یا این که تاریکی از روشنایی جدا می شود». (معجم مقاييس اللغة ؛ ج4 ؛ ص493).
صوفی بیا که آینه صاف است جام را *** تا بنگری صفای میِ لعل فام را
بیشتر تفسیرنویسان بر آنانند که این فرقان، نوری است در دلها که با وجود آن، حق و باطل، و درست و نادرست از یکدیگر بازشناخته می شود، ( طبرسی، مجمع البيان، ج4، ص825) و در گیرودار فتنه ها – که حق و باطل در هم آمیزند- سردرگمی و تردید زدوده گردد.
پس، اگر آیینه دلهای ما، با پاسبانی از حریم آن، از گرد و غبارهای ناراستی و کژتابی پاکیزه بماند، و با توبه نصوح، زنگارهای کهنه غفلت و گناه از چهره ی پری وَش سدره نشین جانمان پالاییده شود، آنگاه می توان گفت:
چشم دل باز کن تا جان بینی *** آنچه نادیدنی است، آن بینی
و باز، سخنگوی رسمی خداوندگار کیهان و اورنگ، قرآن کریم، هشدار داده است که:
«كَلاَّ بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ؛ كَلاَّ إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ» (مطففین/۱۴)
«نه چنين است، بلكه آنچه مرتكب مىشدند، زنگار بر دل هايشان بسته است. زهى پندار، كه آنان در آن روز، از پروردگارشان سخت در حجاب اند».
نظرات