برداشتی از دعای شریف افتتاح:

خدایا! عفو تو در مقابل گناهانم، چشم پوشی‌ات از لغزش‌هایم، گذشت تو از ستم‌هایم، پرده افکنی بر زشتی رفتارم، و صبوری و بردباری‌ات در مقابل فراوانی جرم‌هایم، به هنگام قصور و تقصیرم و یا نسیان و عصیانم، مرا به طمع انداخته که بازآنچه لیاقتش را ندارم از تو بخواهم؛ همان نیرویی که نشانم دادی، و همان لطفی که در اجابت به من فهماندی، تو همه‌ی این کارها را کردی تا در مقابل تو احساس امنیت کنم و بتوانم در کمال آرامش به راز و نیاز با تو بنشینم، در فضای انس و ملاطفت با تو مناجات کنم و بدون هراس و وحشت خواسته‌هایم را در دامن کرامت تو بریزم و به شاخسار اجابت تو بیاویزم. سابقه‌ی کرامت تو چنان کرده که این حقیر سر تا پا نیاز به درگاه تو با ناز می‌خرامم، خواسته‌ام را در لفاف کرشمه می‌پیچم و از تو طلبکارانه درخواست می‌کنم. و اگر در اجابت خواسته‌هایم تأنی کنی، از سر جهالت زبان گله می‌گشایم و با چشم عتاب به دست‌های تو نگاه می‌کنم.