به گزارش روابط عمومی پویش ملی در بهشت؛ حجت الاسلام والمسلمین حاجی پور معاون نهادنمایندگی مقام معظم رهبری دردانشگاه علوم پزشکی البرز شرح کوتاه ادعیه ماه مبارک رمضان را به رشته قلم در آورده است‌:

در دعای امروز ملتمسانه و با کمال ابتهال از بارگاه خداوند هدایتگر و دستگیر می خواهیم که توفیق انجام عمل صالح ارزانی دارد و حاجات و آرزوهای ما -که عمر عزیزمان را در تحقق آنها در می بازیم-به نیکی بر آورد.

فقره نخستین دعا مساله عمل شایسته است.قرآن کریم در آیه ای بسیار هشدار آمیز و عبرت آموز می فرماید‌: آیا به شما خبر آوریم که زیان کارترین افراد کیانند؟آنان که تلاش و تقلای شان در زندگی دنیا گم گشت و در عین حال می پندارند که نیکو کردارند.عمل شایسته که لازمه آن اخلاص است گوهری است گران بها و کیمیایی است نادسترس.تنها و تنها باید ملتمسانه از خداوند طلب این مهم نمود‌: خلص العمل فان الناقد بصیر بصیر.

فقره دوم دعا مقوله پیچیده و پر پیچ و تاب اجابت است.جاذبه ای که برای عموم مردم مقوله دعا دارد همین تحقق خواسته های آنان به وسیله دعاست که البته بیشتر متوجه آرزوهای دنیوی آنان است و در جای خود نیکوست.

نکته ای که باید نسبت به آن تفطن داشت این است که اصل دعا فارغ از اینکه چه خواسته ای در آن گنجانده شود یک فعل شمرده شده و عبادت به حساب می آید ؛زیرا ارتباط با خداوند است و ارتباط با خدا عین ارزش است.مهم آن است که انسان با عالم قدس فراخور معرفت خویش انس گیرد.عوام معمولا نمی دانند که ارزش این خواست از خواسته بسیار بیشتر است و بلکه اساسا قابل قیاس نیست.ما از خداوند می خواهیم که فلان خواسته مان را برآورده سازد در حالی که توجه نداریم که خداوند،خود برترین و بالاترین خواسته هاست.

از اینجا رهنمون می شویم به این امر مهم که گرچه همه چیز را باید از خدا خواست اما شرافت و تعالی دعا-که همان ارتباط با خداست-باید مصون بماند.البته این مهم ویژه خواصی همانند شما دانشوران می باشد.باید در قالب دعا که امری با شرافت است محتوا و خواسته های شریف گنجانده شود.یعنی نباید دعا را تا سر حد خواسته های روزمره و مادی مان منحصر کرده و تنزل دهیم بلکه بوسیله دعا و خواسته های متعالی خود را تعالی ببخشیم و وجهه همت ما تقرب به پروردگار باشد.

مساله اجابت دعا یکی از پیچیده ترین مباحث عقل نظری است؛یعنی کاوش در اینکه مکانیزم اجابت دعا با فرض حفظ اختیار انسان ها و با فرض حاکمیت دامنگستر قانون علیت چگونه است؟.این امر مساله ای است فلسفی که رابطه اصل اختیار و قانون علیت را می کاود و باید در جای خود به آن پرداخته شود(با توجه به اینکه پایان نامه بنده همین موضوع فوق الذکر بوده است هر یک از اساتید محترم علوم پزشکی که علاقمند به مطالعه باشند چنانچه بخواهند فایلش را در اختیارشان خواهم گذاشت).

به طور اجمالی باید گفت اولا اصل توفیق بر دعا کردن عین عنایت و توجه خداوند به بنده اش فارغ از آنچه که در فالب دعا گنجانده شده محسوب می شود.ثانیا دعا در مقابل اراده انسان نیست بلکه در جوار اراده اوست از این جهت تنها با دعا کردن امور انسان پیش نمی رود بلکه دعا در کنار کوشش معنا می یابد و هیچ یک از این دو جایگزین دیگری نمی شود.ثالثا دعا نفی اختیار دیگران را هم نمی کند بلکه خداوند حکیم امر هستی را به گونه ای تدبیر فرموده- که البته از حوصله دانش ما خارج است-که با حفظ اختیار دیگر انسان ها دعای فرد داعی مستجاب شود.رابعا نسبت میان اراده انسان با اراده خداوند نسبت طولی است یعنی اراده انسان در طول اراده خداست و خدا مقدر کرده است که انسان حقیقتا صاحب اراده باشد.

خامسا خود دعا هم از اموری است که انسان باید آن را اراده کند.پس انسان دعا و سعی می نماید و خداوند بر اساس حکمت لایزال خود در عین حاکمیت قانون علیت که تجلی حکمت خداست و در عین محفوظ ماندن اختیار دیگر انسان ها خواسته بنده اش را اجابت می سازد.بحث طولانی شد و از این جهت از محضر اساتید عذرخواهم.خداوند ما را از داعیان و دست گشودگان به سوی محضرش قرار دهد.