به گزارش روابط عمومی پویش ملی در بهشت؛ مجموعه پژوهش های قرآنی با عنوان شناسنامه پارسایان با قلم دکتر فرهاد ترابی، دکترای علوم و قرآن و حدیث و معاون نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه های استان البرز منتشر شد.

    قسمت بیست و پنجم: بازنمایی مفهوم دنیا در نهج البلاغه

      ادیب سخن شناس و گردآورنده کتاب گرانسنگ نهج البلاغه، مرحوم سید رضی، در بازنمایی مفهوم دنیا، روایتی بس پرمایه از امام امیرالمومنین (ع) گزارش کرده است. در این روایت آمده است که فردی نزد امام (ع) دنیا را نکوهش می کرد، که حضرت در پاسخ به او فرمود:

  اى نكوهش كننده دنيا، تو خود فريفته دنيايى و آن را نكوهش مى ‏كنى؟ دنيا خانه راستى است براى كسى كه آن را راستگو انگاشت، و خانه تندرستى است آن را كه شناختش و باور داشت، و خانه بى نيازى است براى كسى كه از آن توشه اندوخت، و خانه پند است براى آن كه از آن پند آموخت. مسجد محبان خداست، و نمازگاه فرشتگان او، و فرود آمد نگاه وحى خدا و تجارتخانه دوستان او. در آن آمرزش خدا را به دست آوردند و در آنجا بهشت را سود بردند. چه كسى دنيا را نكوهد حالى كه بانگ برداشته است كه جدا شدنى است، و فرياد كرده است كه ناماندنى است‏. (نهج البلاغة، حکمت131، ترجمه شهيدى، ص384)

  امام علی (ع) در این سخن، از ویژگی های دنیای پسندیده پرده برداشته، و می فرماید: همین فضایی که برای شمار بسیاری از انسان ها تهدیدآمیز و فریبنده است، می تواند برای گروهی بیداردل، فرصتی گران برای آبادانی آخرت، و تجارت خانه ای پرسود، برای مهرورزی پروردگار باشد.

   در این گفتار، امام (ع) سرزنش از دنیا را – که اختیاری از خود ندارد – به سوی انسانی برگردانده که دارای خرد، و اندیشه و اختیار است. یعنی، دنیا دارای سرشتی زشت و فریبنده نیست، بلکه این چگونگی نگاه انسان است که به دنیا هویت می بخشد، و آن را پسندیده یا ناپسند می کند. «مَنْ‏ أَبْصَرَ بِهَا بَصَّرَتْهُ وَ مَنْ‏ أَبْصَرَ إِلَيْهَا أَعْمَتْهُ‏». همه چیز به بینش انسان ها بستگی دارد، پس دنیا و روزگار را سرزنش نکنید، بلکه کسی را سرزنش سزد، که توانایی عقل و اختیار دارد، و با این حال، دل به سراب ها و نماندنی ها داده، و از دست یابی به آب زلال ابدیت، و سرچشمه هستی و زیبایی ها باز می ماند.