به گزارش روابط عمومی پویش ملی در بهشت؛ مجموعه پژوهش های قرآنی با عنوان شناسنامه پارسایان با قلم دکتر فرهاد ترابی، دکترای علوم و قرآن و حدیث و معاون نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه های استان البرز منتشر شد.

قسمت هجدهم: فرجامْ باوری

      «وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ»

        واپسین ویژگی پروائیان[متقین]، باوری از ژرفای جان، به زندگیِ پس از مرگ، و رسیدگی باریک بین [دقیق] به ریز ریزه های رفتار و کردارها، در لحظه لحظه های درازنای زندگی این جهانی(زلزله/۷) و جدایی خوبان از بدان، و بازشناخت بهشتیان از دوزخیان(یس/۵۹) است.   

   واژۀ آخِرت، وصف دار، یا حیات به معنای سرا و زندگی است، در برابر دنیا، که به معنای نزدیک، یا فروتر که همین زندگی کنونی و دم دستی است، ولی آخرت، به معنای واپسین، پایانی، پس معنا چنین می شود که پروائیان به زندگی پس از مرگ باور دارند. واژۀ یقین، با توجه به بای الصاق بر سر الآخره، به ژرفای باوری که بر جان نشیند، و همه اندیشه، انگیزه و کردار آدمی را در پرتو روشنایی خود بگیرد، گفته می شود. این کیمیای یقین، به اندازه ای اندک است که فرموده اند: « لم یُقسَم بَینَ العِباد شَيء أقلُ مِن الیقین»(کافی، ج۲، ص۵۲) چیزی کمتر از یقین، میان مردم پراکنده نشده است. به هر روی، شورآفرینی چنین باوری، آنقدر توفندگی و تپندگی در دل انسان بر می انگیزد، که حتی، گمان به رستاخیز نیز، کارآ و کارساز است: «أَ لا يَظُنُّ أُولئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُون‏ » (مطففین/۴)

   در ارزیابی جایگاه آخرت و باور به آن، همین بس که از میان ۶۲۳۶ آیه در قرآن، حدود ۱۶۰۰ تا از آنها، یعنی، بیش از یک چهارم آیات، پیرامون زندگی پس از مرگ، و رخدادهای پیش و پس از رستاخیز است.

    رابطه دنیا و آخرت

     مزرعِ سبز فلک دیدم و داس مَهِ نو         ***          یادم از کِشته خویش آمد و هنگام درو

  جهان کنونی و زندگی این جهانی، به کشتزاری ماند که برزیگران در دل آن، بذر و دانه ها می افشانند، و با آبیاری و کودپاشی و آفت زدایی، مرحله داشت را پشت سر می گذارند، و پس از مدتی چند، محصول رسیده را برداشت کرده، و از آورده هایش بهره مند می شوند. دنیا دارای دو مرحله کاشت و داشت است، ولی هنگامۀ درو و برداشت محصول، به جهان واپسین واگذار می شود، هرچند برخی از دانه ها زودرس بوده، و در همین جهان گذرا مرحله برداشت آنها نیز، تجربه می شود. مانند پاداش صله رحم که شتابان در همین دنیا قابل چیدن است، و بسیاری از آثار تقوی، مانند: روشن بینی درونی، گشایش در زندگی، روزی های پربرکت فردی و اجتماعی، و نیز، کشف و شهود عارفانه برای جان های پاک و ناب؛ و جز اینها.